به گزارش راهبرد معاصر؛ حیدرالعبادی بالاخره پس از گذشت بیش از 5 ماه،
فرمان بازگشایی فرودگاه های سلیمانیه و اربیل را به روی پروازهای بین المللی صادر
کرد. این خبر توجه رسانه های منطقه و فرا منطقه را به خود جلب کرد چراکه گامی بزرگ
در راستای حل و فصل اختلافات عمیق میان اربیل و بغداد پس از برگزاری همه پرسی
جدایی بود. پس از آن که اقلیم کردستان با وجود مخالفت های بسیار، همه پرسی را
برگزار کرد و مصرانه در مسیر تجزیه طلبی خود گام بر داشت، نخست وزیر عراق دستور
داد تمامی پروازهای بین المللی به فرودگاه های سلیمانیه و اربیل متوقف شود تا از
این طریق، بارزانی از جاه طلبی های خود دست بکشد.
خبر بازگشایی شاید در نگاه اول بسیاری از
تحلیلگران را به این جمع بندی برساند که بغداد در مقابل اربیل تن به مصالحه و تا
حدودی شکست داده چراکه تصمیم افتتاح فرودگاه ها در شرایطی اتخاذ شد که اقلیم
همچنان برخی از سیاست های گریز از مرکز خود را ادامه می دهد. به عنوان مثال،اقلیم
کردستان حدود دو هفته پیش بدون حضور نمایندگان دولت مرکزی، با شرکت روسنفت برای
استخراج و صادرات نفت مذاکره کرده بود. در چنین شرایطی پذیرفتن کم کردن فشار، به شکست
بغداد در مقابله با اربیل تلقی می شود. ظن پذیرش شکست از سوی دولت العبادی زمانی
تقویت می شد که مسئولینی همچون ممو زینی، مدیر رسانه ای حزب دموکراتیک کردستان
عراق، از "فشار غرب بر دولت عراق" برای پذیرش بازگشایی فرودگاه ها سخن
گفتند. به عبارت دیگر، گفته های افرادی همچون ممو زینی واقعیت را به گونه ای نشان
می داد که گویا دولت مرکزی عراق تحت فشار غرب، مجبور شده شرایطی را که اقلیم
خواهان آن است، بپذیرد.
ولی مداقه بیشتر در سخنان العبادی هنگام اعلام بازگشایی فرودگاه های اقلیم در جمع فرماندهان نظامی و امنیتی نشان می دهد که پیروز این نبرد دیپلماتیک، دولت مرکزی عراق بوده نه اقلیم کردستان. توضیح آن که نخست وزیر عراق پس از اعلام خبر بازگشایی، تاکید کرد که مسئول اداره این فرودگاه ها، وزارت داخلی دولت مرکزی عراق خواهد بود. به عبارت دیگر، اربیل و سلیمانیه تنها پس از آن که اداره فرودگاه ها را به دولت مرکزی سپردند توانستند بار دیگر شاهد فرود و صعود پروازهای بین المللی باشند.